Sana Son Kez Şiiri - Arif Naci Köneç

Hüzün ormanlarında
Yenilirim aşka
Tüm benliğimi silen akşamdan
Gözü kara gözlere

Yenilirim asra
İçimi saran kelimeler arası
İki dilim yalnızlığa

Yenilirim sellere
Kollarımın arasından geçip
Giden su gibi hayalinden

Yenilirim doğarken
Umutsuzca ellerimi açtığım anda
Gökyüzünün derinliğine

Yenilirim aşka
Yenilirim asra
Yenilirim gerçeğe
Savaşsız kansız barutsuz
Tik tak seslerinin
Zamana ağladığında

Yenilirim
Susuz dudaklarımla
Aşk dolusu yalnızlığı
Bardağa dökünce

Yenilirim ekmeksiz yudumsuz
Sevgileri kör eden
Karanlığa meydan okudukça
Ve sen Yoksun
Bana değil yokluğa koştukça

Yenilirim dağlara
Yenilirim kapılara
Yenilirim geçitsiz inadına
Yenilirim gerçeğe
Sen artık sen değilken
Gönlümde yaşayabildiğin kadar
Kara tahtadan kara topraksın
Üzgünüm yenildim sana savaşırken
Hasretine koştuğumdan beri
Aşk adında hep düş
Yenilirim kendime
Derdime…