Sana Seni Şiiri - Fatih Taşdemir

sana seni
acılarından sordum çocuk
saçlarının yüzüne perde olan hüznünden
anlattıkça eksilen ümitten
konuştukça artan hasretten
çırpınışlarımız nasıl da
birbirine benziyordu çocuk
yüreklerimizin derinindeki kederden

kirpiklerin aşağı düşünce
kış başlıyordu çocuk
üşüyordum gözbebeklerimden

seni yalnızlığından sordum çocuk
kalabalıklar içindeki yokluğundan
anlamlandıramadığın kayıplarından
ağzımdaki bozuk pil tadından

yağmur çiselerken
buğulu bir camın ardında
kıyıdaki ışıkların ritmiyle
kokladığım kahveden

neden sonra
mavinden kattın bana ki
sigaramın dumanı gibi
sardı sarmaladı
ruhumun tüm benliğini

seni vedandan sordum çocuk
esmer yüzündeki
aydınlığın parıltısından
çakmak çakmak
ısıttın yüreğimi
yüzümdeki yaradan

nasıl oldu da çocuk
bilmiyorum
bilmiyorum
seni yaşamak istedim yeniden.

-bir dosta kötü bir haberi nasıl vereceğimi kara kara düşünürken-

01.03.2014