Sana öyle hasretim ki...
Sana, senin gözlerine, senin saçlarına, senin gülüşüne, senin bakışlarına...
Ve seni öyle özledim ki...
Akşam yıldızlarına, yolcularına anlatırdım seni.
Yıldızlar parlardı senin adını duyunca
Ve akşam yolcuların selamı vardı sana.
O gece sema çok hareketliydi; bir yandan yavaş yavaş çiseleyen yağmur tanecikleri, bir yandan da kar kristalleri boğuşarak yeryüzüne iniyordu.
Az kaldı be gülüm,
Sabret ! Şakaklarından çıkartma beni.
Kalbine bekçi et beni.
Özlemim ve hasretim orda saklı, orda senin; duygu damarların, umman denizin maviliğini andıran hayallerin ve ben varım.
Kayıt Tarihi : 13.5.2020 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hasretlik duygusu ve perçinleyen mimikler ve jestlere hitap ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!