Sana Olan Yanı Şiiri - Kağan İşçen

mor alaşımlıydı
acının göz altları
gereksizce gururlu
gururu yüreğimde zehirden bir ok
kan ter içinde kıvrılarak kanatan
ömrümü de değil
ömrümün sana olan yanını

acılarıma cana yakın davranan
gülüş tonların vardı güzel günlü
ama hiçbir seslenişimi anlamazdı
yaşanmışlıklarındaki buruk gövdesi arzularının
şunun şurasında kırmızı gökler değil mi
aradığımız sonuncu sonun başlangıcı?

aradıklarına otel olmak istemiyorum artık
iki parça eşya
küçük bir bavul
indirimli otobüs biletinin samimiyetine dokunan
tüketmek hırsı...

ne bir ney
ne bir keman
kendi sesimizden korkar olmuşuz
çıplak suya hasret
kırılgan kopuşlar ertesi
ani yokuşlara boyun eğmiş
karpuz reçeli ve nazlı fesleğen kokulu
sokaklarımız
ve tozlu yollara bakan penceremizin yakınında
yaprağı güzelimiz
çitlembik bebeler gibi gülümsemiyor hayata

ben bu bulutları anlatarak
sıkıldım artık kasaba çareleri aramaktan
sensizliğimin zaman mağduriyetine
şehir dolmuşlarında uyuklayan dakikaların
tepeden tırnağa şiirleşme çabalarında
kızıl kıyamet
ağrıyan ayaklarını öpüyorum
ömrümü de değil
ömrümün sana olan yanını