....
Her düştüğümde bir yerlerim kırılıyordu.
Doğrulmak için yeltendikçe, tekrar düşüyordum.
Sonra tekrar...
O kadar çok düştüm ki, doğrulamadım.
Doğruldum, bu sefer düşecek kadar yükseklik bulamadım.
Bir eşikte sıkıştım kaldım.
Senin eşiğinde...!
Senin elimden tutup kaldırmanı bekliyorum.
Tut, kaldır ve bırakma...
Sana o kadar muhtacımki....
Kayıt Tarihi : 15.7.2018 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!