Sana O Kadar Çok Şey Borçluyum ki

Sana o kadar çok şey borçluyum ki…
Örneğin benliğimi.
Bugün varsam,
Dimdik ayaktaysam,
Gülüyorsam inadına.
Övün benimle öğretmenim,
Çünkü ben senin eserinim.

Bana, o kadar çok şey öğrettin ki…
Senden dinledim ilkin Mustafa Kemil’i.
Çocuk yüreğimde devleştin gün ve gün.
Yüreklendirdin beni.
Sana, söyleyemediğim o kadar çok söz var ki…
Oysa sen layıksın yüceltilmeye.
İçim öyle dolu ki seninle.
Ah o ellerin, öpülesi ellerin!
Nasıl ödenir hakkın öğretmenim?

Sana, o kadar çok şey borçluyum ki…
Örneğin: yarınlarımı.
İyiki tuttun ellerimden; iyiki inandın bana.
Ayaklarım yere basıyor şimdi.
Dilimde hep o öğrettiğin şarkı,
Yolum aydınlık.
Hâlâ sevdalıyım şiire,
Yüreğim kendiyle de barışık.

Sana, o kadar çok şey borçluyum ki…
Öyle anlattın ki bana ülkemi,
Öyle sevdirdin ki ülkem için can verenleri.
“Su gibi, ekmek gibi bir şey! ” dedin hürriyet.
Ne zaman buram buram memleketim kokan bir türkü duysam,
Coştu içim.
İyiki Türküm dedim.

Bana, o kadar çok şey öğrettin ki…
Örneğin: sevmeyi.
Kurdu, kuşu, çiçeği, böceği…
Senden öğrendim insanları olduğu gibi kabullenmeyi.
Şimdi büyüdüm.
Hedefim aynı, hep ileri!

Sana o kadar çok şey borçluyum ki…
Gülen yüzümü, aydınlık yüreğimi…
Bin ömür adasam sana, yetmez ki.
14.11.2002