Sana ne kaldı ki? . Garip Çoban

Ve hep peyda oluyordu o aşk.
Ve hep yalnızlıklarla nazar değmiş sevgiyle sevgiliyi birleştiriyordu.
Gönüllere dua koyveriyordu.
Ve o sözlerinin hepsini akılda tutamayanlara gözlerini yumuyordu.

Biraz yerimden kımıldayayım dediyseler, kendinde yer değiştiremeyenlere ateşin kor sınırı peyda oluyordu uykuda.
Ve insanlar hep kendini kendiyle kıyaslıyordu.

O Ademoğlu'nun benliği yürek hastalıklarına sebep oluyordu.
Ve her yüreğimi açtığımda yanıldığım oldu. Benim sözümü duyan dualara ne mutlu. Orda tir tir titriyorsun ve ben senin bengi yanlarını uyanıyorum şems vakti.

Ve her kim kendinden habersizse kul ve köle kalacak uyandığında.
Ve bense kendimi sensiz günlerinde tanıyorum.
Ve ben benim sevimli zaaflarımdan yenilmiş olacağım aşka.

Ve bir dua atıyorsun, yalnız yüreğime isabet ediyorsun.
Öyle ya, iki ayrılık bir aşk yapar, oysa sen ağlıyorsun.
Keşkeler sana kaldı! ..
Ben kimim? ..
Biliyorsun.
(Y.ed)