Bazen yazmak en güzel ağlamaktır sevgili.
Bütün kelimelerin kalbinin gözlerinden birer birer dökülürler.
İçinden bir ırmak akar gider acılar denizine.
Ne kadar çok özlersin de hasretini dindirecek tek bir kelime bile edemezsin.
Susarsın.
Suskunluk ateşten bir mühür gibi kapatır dudaklarını.
Sözün vardır.
Acın vardır.
Yalnızlığın vardır.
Yokluğun vardır.
Lakin bunları söylemeye takadın yoktur.
Çekilirsin bir köşeye.
Hatırlarsın.
Güzel gecen günlerin serancamını.
Sadece senin bileceğin güzel şeyleri yani.
Ya nasip dersin, nasibimde yokmuş seninle aynı yastığın hikayesi.
Gecedir.
Karanlık tüner üstüne.
Herşeyi unutursun, bir şeyi asla.
Herşeyden kurtulursun, bir şeyden asla.
İçinde hiç dinmeyen sızıdan.
Gülüşlerine perçinlenmiş hüzünden.
Zaten böyle bilirim ben sevgili:
Bazen yazmak en güzel ağlamaktır…
Adem ÖzbayKayıt Tarihi : 7.3.2016 14:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Özbay](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/07/sana-mektup-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!