Sahibinden Satılık Mutsuzluk

Mutsuzluktan bıkmışım gardaş. Artık yüzüm gitmiyor mutsuzluğa. Misal somurtmak istemiyor artık. Hep gülsün istiyor. Eee haksız da değil yani. Var mı şöyle güpgüzel gülümsemek gibisi.

Mutsuzluktan bıkmışım gardaş.

Doğdum, mutsuz.

Yaşadım, mutsuz.

Ölecem, mutsuz.

Bu ne be…

Tamam anam beni mutsuzluğa doğurdu da, bu mezar da beni mutsuzluğa mı yatıracak!

Artık böyle gelmiş böyle gitmez diyesim var.

Vurup tekmeyi mutsuzluğun k.çına güzelliklere gidesim var.

*

Hele gardaş söyle haksız mıyım?

Yetmedi mi bu ayrılık gayrılık?

Bu hasret, bu acı, bu özlem?

Şimdi bir gülümseye göz kırpanın zamanı değil midir?

Şöyle mis gibi gerinip sonbaharın tadına varmanın zamanı değil midir?

*

Mutsuzluktan bıkmışım gardaş.

Memleketimdeki kavgalardan…

Yolsulluktan…

Yalnızlıktan…

Aşksızlıktan…

Ve yumruğumu vuyorum masaya.

Var mı isteyen diyorum “sahibinden satılık mutsuzluk”.

Ama çok kullanılmıştır haberi olsun talip olanın.

Sonra lamı cimi olmasın yani.

*

İlk talipsine sattım gitti.

Bir güzel gülücük fiyatına…