Sana Kul Oldum Şiiri - Zeki Günay

Aşkın ile yandım, yandım köz oldum,
Közü harman ettim, uçan kül oldum.
Rabbim bu sevda, öyle bir sevda ki?
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Kulun günahına, bir örtü oldum,
Cehennemi andım, sararıp soldum.
Kuş gibi çırpındım, dalıma kondum,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Tevbe hırkasını, üstüme giydim,
Senle olduğumda, ben hep iyidim.
Ben düne kadar, karanlık biriydim,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Gelen musibete, sustum sabrettim,
Haklı haksız olsam, çoktan hakettim.
Ben seni ufak çocukken farkkettim,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

On dokuzda yandım, Yirmi de piştim,
Ben aşk ateşine o zaman düştüm.
Tırnağımla o gün toprağı deştim,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Bu yangını, dil ile anlatmak zor,
Bir ateş, bir kül oldum, bir koca kor.
Bir balık misali, yakaladı tor,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Dilde zikir varsa, kalpte iman var,
Sen var iken dünya, olmaz bana dar.
Bazen dolu, yağmur, bazen yağar kar,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Her türlü nimeti, bana sen verdin,
Ben seni anladım, murada erdim.
Sadece sana kavuşmaktır derdim,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Özlemim kalbimde yanan bir ateş,
Yok senin ortağın, yoktur sana eş.
Ancak Müslüman, Müslümana kardeş,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

Kul Zeki aşkın ile oldu maşuk,
Kul bilirse kulluğu, olur aşık.
Nur bedeni sarmalarsa, olur ışık,
Seni andıkça ben, sana kul oldum.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY