Şimdi bir takvim yaprağını daha kopardım.
Bir ömür daha gitti ömrümden.
Sessiz kapıların ardında yorgun
Ve şarkılarda hala suskun,
Can çekişen anıların elinden
Artık bir yalnızlıktayım ki
Kalabalık mahşer yerinden.
Ve şimdi bir mektubun daha ucunu yaktım.
Hiç gözümü kırpmadan geçmişi yaktım.
Şimdi şarkılar kadar uzaksın bana
Ve sen kadar yabancısın.
Onca güzel gün görmüşüz senle.
Diyemem ki yalancısın.
Gençliğimin ortasında bir kalp yangını.
Kışlarımın ortasında bir kar yangını.
Kurak zamanlarımın yaz yağmuru.
Şimdi dönsen yeniden ateşlesen bu yangını.
Gözlerinde denizleri var memleketimin.
Saçlarında en karası kömürün.
Kirpiklerin ok gibi saplanmış bahtıma.
Sebebi olacaksın kısa ömrümün.
Ve en güzel yerine almışım seni gönlümün.
Farkında değimlisin
Benden ne çok şey götürdün.
Şimdi sen nefes aldığında
Ben soluksuz kalacağım.
Günler geçecek belki de yıllar geçecek.
Sonra takvimler bir bir eskiyecek.
Sen artık olmayacaksın.
Sonra bir yara kanayacak
Ve ben cinnete meyileneceğim.
Her defasında beni Allah koruyacak.
Ve ne desem yersiz şimdi.
Yine iyi olan kazanacak.
Yani sözüm o ki
Ben kaybetmeyeceğim
Sen de kaybetmeyeceksin
Sana Kötü Diyemem ki
(Kınık,Şubat’08)
Mehmed AksuKayıt Tarihi : 9.1.2013 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!