Sana Kalsın Şiiri - Zafer Gök

İsyana vardı haykırışlarım, sana yalvarışlarım.
Anlama ihtiyacı duymadın, manasız kaldı bakışlarım.
Kırıp incitmekten hep alabildiğince sakınmıştım,
Görüyorum ki burada da yanlış yapmış, aldanmışım.

Hep dualar etmiştim, âminlerini sana yöneltmiştim,
Karanlığın içinden ufacıkta olsa bir ışık beklemiştim.
Çektiklerimi bir tebessümüne nasılda denklemiştim.
Yazık… Beklemek beklemek oldu bu yolda bitişim.

Ulaşamadım, ulaşamadıkça büyüdü, bir sıra dağ oldu sevdam.
Yaklaştıkça zirveye, daraldı nefesim, kayboldu havam.
Yoruldum, bittim artık, dayanamayacağım, senin olsun sevdan.
Sensizliği sevmişim, sana kalsın yalan-yalan dünyan…

Tükenmişliğin, bitmişliğin habercisi oldun.
Bir goncaydın, gönül bağımda açmadan soldun.
Sevebildiğim en müstesna kuldun.
Kullar içinde beni sevgisizliğe mahkûm koydun.

Söz bitti artık, sukutumda isyanda.
Bir kez olsun güldürmedin beni dünyada.
Oysa dünyalar benim olacaktı, sunduğum sevdayla.
Her şeyi sana bırakıyorum, kal tatlı belaya…

27.09.2000