Sana hiç söz vermedim hayat
Koşmadım arkandan beni becer dıye
Özgür olmak istedim hep..
Rüzgara saclarımı salıp
Göğsümü gerdim acılarına..
Boşluğa bıraktım bedenimi
Uçmak ister gibi..
Söz vermedım hiç! ..
Senin esirin olmadım..
Nasıl bır kavram’sınkı
Görsem bile tutamıyorum? ..
Tutsam bile sahiplenemiyorum? ..
Senin olacağım hiç demedim..
Gözlerimi kapatıp
Bıraktım kendımi kollarına
Kaybolmaktı karanlığında...
Yokolmaktı tek ümidim..
Onu bile beceremedim..
Kayıt Tarihi : 8.11.2007 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama davetsiz misafirdi belki hayat, ayıp olmasın diye içeri davet ettik, kalkmak bilmedi,sırtımızı döndüğümüz anda çaldı en kıymetlilerimizi belki de bu yüzden beş para etmedi bizde...
ve biz neydik onda?asıl misafir olan bizdik aslında,niceleri gelip geçti limanından ve işte bu yüzden_biri gelir diğeri gelir_diyerek belki,hiç umursamadı kırmayı bizi.
bir erkek gibi,elde ettikçe hor gördü bedenleri,elde edmedikçe de etmek istedi,ve onlar gibi,asıl biz şikayetçi olacakken,bizi günah keçisi ilan ediverdi...
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)