Sana Gidemedim Şiiri - Hatem Çetinkaya

Bir masalın içinde kaybolmuşum,
Hiç yazılmamış bir kahraman sen,
Adını bilmediğim bir rüzgar gibi,
Gelmeden özlediğim, gitmeden unuttuğum...

Sana dokunmak, bir yağmur duasıydı,
Göğe baktıkça içimde çoğalan,
Hiç dinmeyen, hiç yağmayan...
Bir çocuğun kırık oyuncağı gibi,
Sana sarılsam düzelecekti dünya belki,
Ama hiç sarılamadım.

Sesin...
Hiç duymadığım bir şarkının sözleri gibi,
Kalbime kazınmış,
Ama dudaklarıma uğramamış.

Bir ihtimaldin sen,
Yastık altına sakladığım,
Kimseye söylemediğim,
Söylesem bile gerçekleşmeyecek kadar uzak...

Ben seni hep bekledim,
Hiç gelmeyeceğini bile bile,
Kendi kendime sana mektuplar yazdım,
Adresini bilmeden postaya verdiğim...

İşte böyle sevdim seni,
Hiç olmayacağını bile bile,
Sen hiç bilmeden,
Ve ben hiç kavuşmadan...

Şimdi bir boşluğun içinde yaşıyorum,
Adını bile koyamadığım bir aşkın enkazında,
Sen hiç gelmedin,
Ama ben bin kere gittim sana,
Kalbimle, rüyalarımla, sözlerimle...

Bir daha kimseyi böyle sevemem,
Çünkü bir daha kimse böyle olmayacak.

Sen, hiç gelmeyenim...
Ben, hiç gidemeyenim...