Sana Geldim İstanbul....

Sana geldim,
Bu sabah
gün doğumunda.
Hüzünlü göklerinin,
Sağanak ağlayışlarıyla
yıkanırken yolların.
Sana geldim, sana;
İçimde ki, sonsuz umut
ve sürekli artan, ızdıraplarımla...
...geldim sana.
Hüznünden kararmış göklerinde,
Göremedim,
o içimi ısıtacak güneşini.
Oysa ben,
Sana gelmiştim,
Seni görmeye...
Güneşinle ısınıp,
huzur bulmak istemiştim.
Sen, gün doğumunu da göstermedin! ...
Hüzünlü göklerinin,
Sağnak ağlayışlarıyla
ıslattın beni...
...gün doğumuna gizlediğin kutsallığında! ...

Şimdi gün,
dönmeye başladı akşama,
Ben,
dönüyorum artık olmayan yuvama.
Gündoğumunda göstermediğin yüzün,
Ufuktan elveda diyor.
Sanki; bana daha çok gelirsin, diyerek.
Dolunayı bile kıskançlıktan karartacak yüzün,
Karşı dağların ardına saklanırken,
Deniz senden çaldığı son ışıklarla,
Kararan göklerine nazire yapıyor.
Ve sen dağların ardında
tamamen kayboluca,
Ruhum şiddetle üşüyor! ...
Oysa, ben sana gelmiştim! ...
Işığınla ısınıp,
Huzur bulmaya.

İstanbul,
Ey İstanbul,
Evrenin eşsiz noktası
Geleceğim...
...yine geleceğim! ...
Seninle huzur bulmaya,
Seni yaşamaya,
Seninle coşmaya...
...geleceğim, koynunda uyumaya! ...
Geleceğim sana
sende kök salmaya.
Bekle, İstanbul;
Yine geleceğim sana! ...

24.11.2002 İstanbul 20.00