Sana Gel Diyemedim Despinam

Dudaktan kalbe dokundu ellerim
Titredi sesim, titredi yüreğim
Ceylan kadar masumdu siması
Avcılar……..
Salyalarıyla etrafında pürtelaş iken
İhanetin perçemindeydiler
Masum gülüşlerin çemberine hapsolmuş
Kör kızıl kıyametin peşindeydiler
Baka kaldım
Kar yangını yüreğinin yüzüne
Prangalıydı adımlarım
Zincirleri kıramadım
Çünkü sana sözüm vardı Despinam
Kalma oralarda benimle gel diyemedim.

Ertelenmiş zamanlar
Neyi getirecekti göğümün üstüne
Güneşin karakışı olur muydu hiç
Ağustosta dondurdu bedenimi
Ter ter boşandı içimden
Senli damlayan gönül sızılarım
Anason kokan nefesim
Serçe ürkekliğini okşarken geriden
Saçların savruluyordu rüzgarlarda
Binbir türlü çıkmaz sokaktı her bir telin
İzlemek ah ne zormuş bilir misin despinam
Çaresizlik yerin dibine batsın
Kalma oralarda benimle gel diyemedim.

Ellerimi sensiz bırakmamalıydın
Geyik naralarıyla inlerken dağlar
Set çekmeliydim gelen sellerin önüne
Uzatmalıydın bana ellerini gurur yapmamalıydın
Seni yazmalı seni yaşamalı seni tutmalıydım
Yeri delen kahkahaların beni de delmiyor muydu
Gözlerin ahh o gözlerin kabrimdi benim
Onlarda ölmemiş miydim yıllar evveli
Biliyorsun sen bunları biliyorsun
Musallanda yıkanmıştı sevdam
Susmak ne acıymış biliyor musun despinam
Sözüm vardı sana o yüzden eriyerek bedenim sustum
Kalma oralarda benimle gel diyemedim.

Sabahında kalkınca yattığın yatağından
Bahçende ben yoktum
Uzak diyarların tekerlekli sandalyesindeydi ruhum
Sakatlandı yüreğim,kırıldı kolum bileğim
Gözlerini görür gibiyim mahurlandı aniden
Keşke gitmeseydi dedin içinden
Ama gittim
Sana olan sevdamdan,sana olan saygımdan
Çam dikenleri acıtıyordu duygularımı
Her biri alevden ok gibiydi tenimde batıyordu
Esrik bakışların gergefindeydin sen
Pusudaydı ceylanı vurmak için avcı bozuntuları
Bu katliama dayanamazdım
Bu yüzden ansızın gittim despinam
Sana sözüm vardı ne olur bana kızma
Kalma oralarda benimle gel diyemedim diyemedim.
Özür dilerim.

Süleyman KARACABEY