Sana Gel Demiyorum Ama Sen Gel

Bugün bayram...
Sana gel demiyorum ama,
Sen yine de gel.
Çal kapımı ansızın.
Ya da yok yok,
Anahtar aynı yerde.
Aç kapıyı öyle gel.
Hani derdin ya,
Ölür kalırsan içeri giremem.
Anahtar burada kalsın,
Yerini kimseye söylemem.
Koyduğun yerde duruyor işte,
Al ve gel.
Sanki hiç gitmemiş gibi.
Marketten gelir gibi.
Usulca gir içeri.
Her zaman ki gibi...
Önce tezgaha bırak elindekileri,
Sonra terini silip,
Dışarısı çok sıcaktı de,
Bir yere çıkma diye tembihle beni.
Hala beni düşündüğünü bileyim.
Ardından sen soluklanırken,
Ben çay demleyeyim.
Oturup baş başa içelim.
Zaman dursun ikimize,
Kalalım öylece biz bize,
Görüştüğümüz ilk gün ki gibi.
Atmış yıl boyunca olduğu gibi.
Bugün bayram...
Sana ara demiyorum ama sen ara.
Çaldır telefonu defalarca.
Açınca kız yine,
Artık iyice yaşlandın arıyorum bakmıyorsun,
Kulaklarını bir göster,
Telefonu bile duymuyorsun de.
Bensiz ne yaparsın diye gururlan kendinle.
Sen sana bile bakamazsın,
Aç karnını dahi doyuramazsın de.
Ben haklısın der gibi mahzunlaşayım.
Sen konuştukça ben boynumu bükeyim.
Ardından titreyen sesimle,
İyi ki varsın diyeyim.
Senden hep yanımda kalmanı,
Hiç ayrılmamanı isteyeyim.
Tebessüm et o anda kendi kendine.
Üzülme de,
Ben seni bırakmam başka birine.
Gelmeden bir şey lazım mı diye sor.
Ben yok desem de,
Sen sevdiğim o kurabiyelerden,
Bir kaç tane çantana koy.
Çayı şekersiz içsem de,
Yanında canım çeker bilirsin.
Boşuna mı bunca sene,
Çayla kurabiyeyi birlikte ikram edersin.
Bu gün bayram.
Sensiz ilk ve son bayram.
Çünkü önümüzdeki yılı göremem.
Onca uzun zamanı,
Senden ayrı geçiremem.
Birazdan gideceğim mezarının başından.
Ama sen hazır et,
Bana da bir karış toprağından.