Kendime diyorum ki: Şiiri - Sadece Pınar

Çok şey anlatmak istiyorum sana;
hepsi dilimin ucunda,
bir gülüş kadar kısa,
gecikmiş bir itiraf kadar uzun…

Sonra geri çekiliyorum kendime.
Diyorum ki:
“Anlatsam ne değişecek?”
Sen anlamayınca
kelimelerim bile üşüyor çünkü.

İnsan bazen konuşmak ister,
bazen konuşunca eksilir;
ben ikisinin arasında,
arada kalmış bir nefes gibiyim.

Sana söylemediklerim büyüdü,
sustuklarım birikti.
Öyle ki…
kendi iç sesime bile yabancılaştım artık.

Ve anlıyorum:
Anlayanın yoksa,
en güzel cümle bile
kendi ağırlığıyla yere düşer.

Ben yine de susuyorum
belki de susarken
sende biraz daha kalabiliyorum.