Sen kendi gölgene mahkum bir çiçek,
Kimsesiz ve ıssız bir çölde tek başına,
Umuda açan yapraklarını ve sevdaya,
Tek kalan bensiz zamana...
İçimden bir acı geçer,
Kimsesiz,yorgun ve iç sızlatan,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
