Ne aşık sevmiştir maşuğunu, ne ölü toprağını,
Ne anne yavrusunu, ne de sarhoş rakıyı
Seni sevdiğim kadar...
Öyle mağrursun ki...
Hangi zerren var ki hicranla örülmemiş
Alnında derin izlerin ızdırabı,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gökyüzünde akıp giden gençliğim...
Hayal varlığın, Yokluk gerçeğin ta kendisi
İSTANBUL....
TEBRİKLER SEVGİLER
varlıkları bir başka, yoklukları ise bambaşka besler istanbul. kutluyorum şairini, saygılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta