Sana bak, bensizlik yaramamış hiç !

" Çok mutluydun ya, ne oldu ? "

Hani unuturdun, zaman ilaçtı
Gönül umduğunu, bulamamış hiç !
Kapanan yarayı, söyle kim açtı
Sana bak bensizlik, yaramamış hiç !

Sözde göz yaşını kurutuyordun
Fırtına kalbini, durultuyordun
Kendini yalandan avutuyordun
Sana bak bensizlik, yaramamış hiç !

Yalnızlık bastırmış, dertli gönlüne
Kim bilir ne çile, katmış ömrüne
Sararmış yapraklar, dolmuş gülüne
Sana bak bensizlik, yaramamış hiç !

Ne beni kandır sen, ne kendini
Gururun çoktandır, aşmış bendini
Bilmeyen kaldı mı, yıkık halini
Sana bak bensizlik, yaramamış hiç !

Mutluluk takılı, kalmış potada
Değişmiş hedefin, giden rotada
Aşikâr her halin, belli ortada
Sana bak bensizlik, yaramamış hiç !