Sana Bakmak Yankısıydı Ruhumun

olan oldu biten bitti
ne eylül yarimdir artık ne kasım
sorularımız cevapsız
en büyük fesattır güneş göğümüze
aklım darmadağınık
öğrenci evlerinde gelişi güzel
bırakılmış yataklar gibi

ay ışığı girmeden sevişmem odama

ağaçlarda tanıdık huzursuzluk
bu benim sana sarılan kollarım
akşam kokuları seni getirir baş ucuma
sensizlikteki seni
utanmadan
yıldızsız
yılkısını bırakarak cinnet geçiren
gitar sesli burukluğuna yalnızlığımızın
iç evrenini yıkar bu yankısızlık
yazdıklarımın ütopik şarkısının
sana bakmak yankısıydı ruhumun
siluetinle tanımlıydı tüm bir aşk
çekip gider çekingenlik
yırtıklaşır serseriliği akşamı seven
düş kırıklıklarımızın

ay çöreği ister gibi öper dudaklarını
yaşayıp yaşayamadığım sanrısızlık
sonrasızlığı ellerinden alındıysa eğer
öğle sonlarımızın