Sana Az Kaldı Şiiri - Hayrettin Taylan

İçimde ıslak bir şehir büyür göz yaşlarınla
evsiz özlemlerin penceresinden bakıyor aşk
Tozlu yollarına özümden uyanışlar karışıyor
yıkık tabuların sularınsa susuyorsun bıraktığın gibilere
kutbuna yakın utkun acıların buzul oluyor
şato gibi büyük huzurlar yaşıyor sensizlikte
bu yüzden meçhul beklemelerin sokak ortasındayım
seni bekliyorum sen yürüyüşlerinde
bir ihtiyar yaşar bin ihtiyar sevgi evimde
ruhunun camları eskimiş bir ihtiyar gibiyim
taş atsan da kırılmaz ayrılık pencerem
peylerinde payım olan paydasız faydaların fayındayım
suçları beyazlamış bir geleceğin gece halindeyim
kendime hiç acımazları sabahlıyorum
hiç pişman değilin sinir küpündeki işlemsiz küpüm
sevgisizliğin çözer belki
ya da gelişin kalem oynatır çözümsüzlüklerde
iksirinden tiksinmedi vuslatın ağzı
sen aşkın ırmak ağzısın
bense hep Basra olarak bekledim
ben fırat’ın fecr haliyim
sen diclem’e aşk halindiyim
ve bir gün özlemle akacağız badel’l aşk-ı basra’ya
gaipten seslendi gayrılar
sahipten bestelendi Hayriler
O bilirmiş dedi hiç dememişler
halimizin gözlerin görmez olmuş
cemalimizin özleri yazımlaş olmuş m
Şehrindeki patikalara patik örmüş süt anneler
aşk üstünde aşk sütü içti bekleyişim
yok şehrin yoklarında yoksan
bu kaybolanların kayıtlarındadır sicilin
bu umulanın umanındadır umudun
geçmek gerekirmiş geçinemeyen geçilmezlerden
Söylentiler huzurun söylemlerinde susar
sen susma
sen sevmek kentinin gökdelenisin
ben örümcek adam
yasak aşklar duvarından sana tırmanıyorum
ıslak hayallerin son demindeyim
az kaldı azından düşüyordum
az kaldı yazında üşüyordum
az kaldı sana kaldığımdan yakılıyordum
az kaldı
aza,az kaldı
sana az kaldı