Sana Az Bile Ama Şiiri - Veli Mehmetoğlu

her canlıdan birçift yürüyordu, sende gidiyordun aralarında
nuhun gemisi kalkıyordu, beni unutuveriyordun o tufanda
saflığın geliveriyordu hemen zeytin dalı gibi aklıma
umutsuzluğa düştüğüm anda, bembeyaz güvercinler ağzında

hiç anlatmadım insanlara seni, anlatamamda
yollara çıkıyordum peşinden, her neresi olursa
yavru bir ceylan oluveriyordun, bazen ben ürkek bir ana
ardımda kalıveriyordun denizi yarıp çağırdığında Musa

peşimde firavun, denizler yarılıyor; koşacağıma
elimde resmin dönüyorum kalabalıklara seni aramaya
senki! tufanlardan kurtulup, güneşlere her vardığında
beni unutuveriyorsun, bense çıldırıyorum her unuttuğunda

gel diye çağırıyor herkes beni; sana aldırmadan
yüreğim elinde boşa kaçıyorum biliyorum firavundan
meleğinim sana zırh yapıyorum tertemiz sevdamdan
ömrümü adadım inmeyeceğim artık omuzlarından