Sana,Acıma... Şiiri - Şiyar Alpbey

Sen olmadan dinmez hiçbir acım,
Önceden alışkındım kendi yarımı kendim sarmaya,
Her düştüğümde kalkmasını bilirdim çırpınsam da,
Ağlardım kimse duymazdı sesimi sessizlikten başka,
Göz yaşıma elimden başkası değildi usulca uzanan,
Her hatamda bir çizik attım ayakta zor duran canıma,
Ruhumun tamircileriydi yazılmamış bir kağıt ve kalem,
Hep yanlış yoldaydım ama hep kendimi aradım sokaklarda,
Bir balina gibi kendimi vurmak istedim çoğu kez kayalara,
Ölmekten değil ölememekten kortum hani gebece yaşamdan,
Bir bendim dost birden çok dostlara dost,
Aç kaldım parasız dolaştımsa da gocunmadım paylaşmayana,
Pekte kulak asmadım hakkımda söylenen yersiz yalanlara,
Bazen bir köşeye fırlatıldım en sevdiklerim tarafından,
Bazen de fırlatıldığım köşelerden kovuldum acımasızca,
Yandım kor gibi ama yangınıma su serpe bildim umudumla,
Şiirlerimin en son satırlarında çoğu kez Azrailli çağırdım,
Düşkün duygularımı benden düşkünlerle ayakta tuttum,
Yani çiviyle çiviyi söktüm pense kullanmadan ellerimle,
Dinmez sandığım her acımı dindirdim kendi kendimle...
Sen olmadan dinmez şimdi hiçbir acım,
Senden önce kaçmayı koymuştum kafama her başarısızlıkta,
Her çıktığım kapıdan kapıyı sertçe vuramadım asla,
Yapardım yapmasına ya,gururla büyümek isteyen,
Hiçbir günahı olmayan küçük gözler vardı hep karşımda,
Beni kimsenin anlamadığını anlayamayacağını düşündüm hep,
Herkes kendi havasında bir türküyle sarılmıştı çünkü yaşama,
Ben bildiklerimi paylaşmaya hazır bir kitap gibi düşünsem de,
Bir kitabı yazmak için büyümen gerekli diyordu kitapçılar,
Bazen suçlandım yanlışları görüp doğruları söylerken,
Hani doğru söyleyen köy köy gezer ya,işte ben onu yapamadım,
Ayaklarıma vurulan kelepçeden kurtulamadım gitmek isterken,
Mecburiyeti bir lütuf sayıp,sabırla güneşi bekledim güneşte,
İçkiyle arkadaş,sigarayla sıkı bir dost oldum zaman geçtikçe,
Tırnaklarımı yedim ve saçlarımı yoldum her umutsuzlukta,
Terk edilmiş binalarda huzur aradım sığındım karanlığa,
Dudaklarımı dişlerimle kanatırcasına parçaladım yalnızlıkta,
Alamadığım hayallerim için bir demir para fırlattım boşluğa,
Ve her acıda olur olmaz yeni acılar ekledim acıyan acıma,
Bile bile her şeyin bittiğini mutlu olamayacağımı biliyordum,
Ama değer diyordum çünkü değecek birileri vardı karşımda,
Bu sebeptendir ki hep kendi yaramı kendim sardım yıllarca...
Sen olmadan dinmez şimdi hiçbir acım,
Heyecandan titreyen ellerimi kullanamıyorum artık eskisi gibi,
Karanlıkta oturamıyorum odamın lambası açık sabaha dek,
Yaşama sevinci var içimde,yaşamak istiyorum ama sadece senle,
Hissedebiliyorum atarken yüreğimin aralıksız atışlarını derinden,
En sadık dostum bildiğim sigara bile günden güne uzaklaşıyor benden,
Kaçışlar yok artık fikirlerimde,durduğum yerden ayrılmak istemiyorum,
Sözlerimin bir anlamı var görüyorum,bazen saçma sapan olsa bile,
Balina gibi ölmek değil sınırsızca yaşamak istiyorum sonsuza dek senle,
Gocundum bunca yıl acılarıma,yalnızlığıma ama iyi ki yaşadım diyorum,
Senle yalnız kalmamaya alıştım,yeniden filizlenip yaşama kök saldım,
Sen olmazsan ne acılarıma dönebilirim artık,nede dön diyebilirim,
Sen olmazsan ne sarabilirim kendi ellerimle kanayan yaramı,
Ne de sensizliği taşıdığım cana alıştırabilirim,
Yaşamaksa değer sana,acıma...