Ben öyle bir insanım işte.
Uyumadan önce hep, en son ne zaman mutlu olduğumu düşünürüm..
Ve biliyorsun, bu biraz uzun sürer bulana dek.
O sebeple çok az uyurum.
Fakat ben seni sevdiğimden beri, uykumu alıyorum.
Çünkü biliyorum, seninle konuştuğum her an mutluyum..
Ben öyle bir insanım işte.
Bazen oturur Tanrının varlığını düşünüp dururum.
Sonra sen gelirsin aklıma, ve derim;
Kim yaratabilir bu güzelliği Tanrıdan başka?
İnkar etme öylesin.
Çünkü unutma, sen benim Tanrıya inanma sebeplerimdensin..
Ve inan çok sevmezdim seni o güne dek.
Ben sensiz yapamayacağımı, seni kaybettiğim gün anladım.
İnsan sevdiğini o yokken daha çok anıyor demek.
Ben, benim için özel olduğunu, seni kaybettiğim gün anladım.
Ve inan sana en kırgın olduğum an, yine seninle konuşmak istedim.
Çaresizlikti belki de..
Umarım unutmayız birbirimizi
Ve inan seviyorum seni, bir kahveyi sevdiğim gibi...
Kayıt Tarihi : 21.6.2022 14:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!