*Sana* Şiiri - Ayten Karakaş

yarın yeni bir gün olacak
güneş biraz üşümüş yazdan kalma eteğiyle
seni müjdeleyecek
geri geldiğini
öyle çılgınca koşuşacak ki karıncalar
ağaçlar ayak sesleriyle uyanacak
bahar yaprakları fışkırırken tomurlardan
kalbim salkım saçak çiçeklerden
yeniden doğacak

öyle özlemişim ki seni
sesini
ellerini
gözlerini
ah o en çok sevdiğim gözlerinin
derin
uçurumlarında kanat takıp uçmayı

kalbim sığmadı içime bu gece
bir an önce yarın olsun diye
şimdi bedenimden firar ruhum
senin gecelerine takılı kalmış gülümser

biliyorsun değil mi canımı nasıl acıttığını
bırakma dediğimde ellerimi
bomboş kalışlarını
‘’bir gün’’ ‘’bugün’’ dü senle hani
öyle üzüldüm ki gittiğinde
hecelerim ağladı gecelerce
bir bir öldü astığım yıldızlar

sana pişmanım demiştim ya yalandı
belki de sen de üzül diye ben gibi
sen en büyük arzum pişmaniyetsiz
seni her anlattığımda vagonlar titrerdi
raylar ismini fısıldar
yol boyu camlarda oynaşırdı gölgen

o kayalıklardaki
bizi sobeleyen mevsimler gemisini hatırladın mı
bir şarkıyı mırıldanışımız beceriksizce
sonra ilk öpüşmemiz gözlerimizi kaçırarak
güneş o kadar yakındı ki
beni yakan sen miydin güneş mi
anlayamamıştım

yarın yeniden güneş doğacak
ve ben ona senin adınla sesleneceğim
ilk gördüğüm çingeneden papatya alıp
seviyor seviyor seviyor diyerek fal açacağım
koşar adımlarla geleceğim sahile
sen orada olacaksın masum gülüşünle
hiçbir şey demeden ellerimiz birleşecek
ve kaçacağız yine karıncalarımıza

hafiften yağmur yağacak
açmayacağız şemsiyelerimizi
aşk mı bizi ıslatan yağmur mu
hiç bilmeden
doğacak gökkuşağımızı bekleyeceğiz

yanlışlar doğrulara esir şarap tadında
buracak önceleri damağımızı
boşalan kadehlere
dolduracağız sarhoş gönlümüzü
hep olmanı istediğim bir zamanda
hep olmanı istediğim bir yerde
içeceğiz doyasıya bizi
yalnız biz
sen
ben
karıncalar

05/03/2007