Samimiyetimiz İnandırıcı mı Değildi?

Bu şahsımızın huyu sanki samimiyetsiz,
Sözüm inandırmıyor fuzuli ve gereksiz…

Çocukken hatırlardım suçlusun denilirdi,
Deliller sunsak dahi yine dinlemezlerdi…

Derken yurt ortamları şahsım konuşamadı,
Korktuklarından olsa samimi olunmadı…

Dedim, safın biriyiz niçin inanmazsınız?
Mit falan da değiliz inan ki garibanız,

Mescitten çıkmamışız bizden değil dediler,
Derken diğer ortamlar yine iteklediler…

Oda arkadaşlarım ihbar eder, dediler,
Sürekli içilirdi temkinli düşündüler…

İçki sigara vardı yalnız biz içmiyorduk,
Üç buçuk yıl dayandık ardından da kovulduk…

Yine ihbar etmedik hiç düşünmedik bile,
Altı yıl kadar kaldık düşürüldük hep dile…

Sonra nasihat aldık dediler, sen masumsun,
Fakat sakın konuşma konuştukça suçlusun…

Bakışlarından belli olumsuz bakıyorsun,
Lafların buna dâhil güven sağlamıyorsun…

Oysa ne söz vermişsek mutlaka tutmuşuzdur,
Yanlışlık da yapmadık olumlu olmuşuzdur…

Bu yüzden konuşmadık çekildik bir kenara,
Ne derlerse desinler hep katıldık onlara…

(2011)