Samimiye aşıktım ben
Yüzlerde yakaladığım zaman
Sürüklenirdim peşinden
Önümde vadileri olurdu
Ortasından hüzün çayı akar
Kenarlarında gülücük çiçekleri biter
Üstlerinde yalnızlık süzülürdü.
Samimiyete tutuktum ben
Öyle böyle gelir bulurdu
Kaybetmemek için koşardım peşinden
Yolumda dikenli çalılar
Sağlı sollu bataklıklar
Bayır yukarı nefes nefese..
Samimiyete hasrettim ben
Gözlerde ki sahte parıltılar
Yüzlerde ki yalan gülüşler
Öldürdü beni..
Severdim doruklarından samimiyeti
Kiraz çiçeğimdi
Hayat bahçemde...
Samimiyetle uyur samimiyetle uyanır oldum
Bulutlardan yeryüzüne düşen
o ilk damlaydı
Beni aşık, tutuk, hasret eden
Ne farkı vardı toprağa düşen gözyaşıyla
Ha ben ağladım ha dünya..
Kayıt Tarihi : 4.2.2019 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşık olduğu kadına niye aşık olduğunun hikayesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!