insan nehir olmak ister.
akarak tenha zamanlara.
kim bilir sözden uzak
bir şehir olmak ister insan.
kara
kıl bir çadırda
kuru bir ekmeği geveler gibi
severim seni
müflis bir ömür benimki
korkularım kadarsın
kıraç ve esmer
savruldukça savrulan
yıldızlardan yol arayan
Yaşamın tenhasına mülksüzleriz biz
Yer ana gök baba öksüzleriz biz
Baş açık ayak yalın geçtik alemden
Kökü derinlerde köksüzleriz biz
ne acı ne sevinç
belki biraz küf kokusu
öldüğüm günün
sabahına uyanmış gibiyim
sen
nedense
hep kalabalık gelirsin
ben ise
yalnızlığın
her çeşitini severim
ilkkuşlar terk edip gitti dalları,
geriye sadece gökyüzü kaldı.
aşk diye feryad-ı figan eyleyen
bir sevda masalı, öksüzü kaldı.
Biz ki geceden geçtik
Üç beş heceden geçtik
Mefluç bedenlerimizle
Kim bilir niceden geçtik
adam
kadının ellerinden tuttu
...
kadın
/...adamın ellerinden
tut/...tu
ölümlüdür haziran
neylesin bulutları
bir bir çekiyor zulamdan
gök rengi umutları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!