insan nehir olmak ister. 
akarak tenha zamanlara.
kim bilir sözden uzak
bir şehir olmak ister insan.
kelebek gözlerine
nasıl tozardı karlar
bilenler var mı
acının en çetrefellisidir
kardeş ölüsü
uzandığında
sabırsız olduğum aldatmasın
gittiğin yerden gelme sakın
cümleleri devrik bulacaksın
kapıları kapalı
kara 
kıl bir çadırda
kuru bir ekmeği geveler gibi
severim seni
müflis bir ömür benimki
korkularım kadarsın
kıraç ve esmer
savruldukça savrulan
yıldızlardan yol arayan
Yaşamın tenhasına mülksüzleriz biz
Yer ana gök baba öksüzleriz biz
Baş açık ayak yalın geçtik alemden
Kökü derinlerde köksüzleriz biz
ne acı ne sevinç
belki biraz küf kokusu
öldüğüm günün
sabahına uyanmış gibiyim
( insan nereye ait
/ ve/
bir avuç kıraç toprak
...nasıl sevilir
sen 
nedense
hep kalabalık gelirsin
ben ise
yalnızlığın
her çeşitini severim
ilkkuşlar terk edip gitti dalları,
geriye sadece gökyüzü kaldı.
aşk diye feryad-ı figan eyleyen
bir sevda masalı, öksüzü kaldı.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!