Samatya, aşkların yaşanıp, aşkların birleştiği;
Dünyadaki en renkli ve çiçeklerle dolu gönülde bir vadi.
Belki son gördüğüm yer seni,
Belki de kalbime saplamak için attığın okun hasret dolu yolculuğu.
Samatya, diyar diyar dolansan da çıkan tek kapı.
Artık sevmiyorum ve istemiyorum sarı yaprakları.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta