Samatya'da Bir Rahip

Yıllar öncesi,
Samatya da bir yerde,
Saçı sakalı aklar içinde,
Yüzünde bir tatlı gülümseme
Yaşlı ve tatlı bir ihtiyar,

Görseydiniz derdiniz ki,
Ne kadar da Muhterem,
Sanki Ay Dede gibi ışıldıyor,
İşlenmiş bir 'oyayı andırıyor

İlk gördüğümde,
Kanım kaynamıştı ona,
Saçımı okşamış,
Hatırımı da sormuştu bana,

Ellerini öpüp,
Koymuştum alnıma,
Beyaz sakallarından,
Bir tel çekmiştim Hatırasına,

Az bir zaman sonra,
Tekrar geldi Eczaneye,
Samatya da dedim ya,
Bende oradaydım işte,
Yüzüne mühürlenmiş'cesine
Gülüyordu Gamzeler' içinde

Ay dedenin üstünde,
Bembeyazdı kıyafeti,
Sanırsınız kefenini giymiş,
Siz zahmet etmeyin demiş,

Daha dikkatlice bakınca,
Boynunda haç varmış,
Giydiği papaz kıyafetiymiş, ,
Bizim ay dede,
Baş Piskopos değil miymiş,?

O zamanlar garipsemiştim,
İçim’den de biraz dertlenmiştim,
Nereden geldiyse aklıma,
Demek ki derinden etkilenmişim,

Ama burası Samatya,
Kardeşçe ve birlikçe yaşanır,
Kim kimdir diye sorulmaz,
Kimliklere bakılmaz,

Bayramları ayırt edilmez,
Kutlamaları unutulmaz,
Burası Samatya,
Burada 'Haç' 'Hilal',
Kavgası asla olmaz,

Maide seksen ikinci ayeti,
Okuyunca bilinsin istedim de,
Nur yüzlü Ay dede,
Şimdi kim bilir hangi Âlemde,

Demeyesiniz sakın,
Bundan sana ne hadi git işine diye,
Toprak altı adresi sormaz,
Ha kefenle ha tabut ile,
Mahşeri aynı, terazisi aynı,
Yaratanımız değil midir aynı.

Bir sınır ve bir çizgi var,
Allah'tan gayri neyimiz var,
Resulleri kitapları o indirdi,
Rahibi, hahamı imamı,
Şirk'e girmeyenler mi var.