Samatya Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Sahilinde yüzmeye gittiğimizde
kıyıda yatan şişmiş bir cesetti
ilk hatırladığım Samatya.
Sokaklarında kavga ettiğim,
sonra neden böyle diye
günlerce kendimi kemirdiğim.
Serserisi, geçmişinde ermenisi,
hem aydınlık hem yoksul.
Çok eski sakinleri yavaş yavaş
terkederken, şehre yeni gelenlerin
çabucak yerleştiği Samatya.
Hala mahalle; çocukluğumda
sokağın namusu kızlarıyla.
Samatya uzun bir sahildir;
gezmeye çıksan bir türlü,
çıkmasan başka.