Samanlık Şiiri - Hasan Arpaci

Hey! Samanlık,
Ben doğduğumda,
Sen gene varmışsın,
Ben bildiğimde,
Heybetin ve asaletin,
Anılırdı dilinde milletin.

Bak kaç nesil gitti,
Sen hala ayakta ve yorgun,
Belki de; gidenlere vurgun,
Herkese dargın,
Duruyorsun, uyuyorsun...

Seni dağlardan,
Tek tek toplamışlar,
Ustanın ellerinde,
Bir samanlık yapmışlar,
Dedeler, nineler, kediler,
Ve daha niceler,
Gelip gittiler...

Samanlık;
Senin çürümene,
Ben dayanamam.
Şayet sen göçecek olursan,
Bende bu bölgeden,
Çeker giderim, göçerim,
Yani...

Yeni mahalleme.

H.Arpacı,2.11.2015,Ortalıca, Tosya