Saman Alevinden Bir Aralıkta

ılık sular akar içimde akşam sancılarıyla
seni düşünmenin ağaçlarla inatlaşmasıydı bu
ıpıslak yollarda kaybolmak...
ayrılık ezik sığırcık kuşu gülüm
kanatlarını getir yalnızlığıma
göğünün berrak tadını
sular bulanmadan
saçlarını daldır okyanusuna korkularımın
yanakların şahlansın acılarımın şuh gövdesinde...

kısık sesli bir romandan çıkmış gibiydik
sayfalarında gözlerinin çipil bakışlılığı
gece iki koyu kahve kuyuyla oynaşırken hayasızca
suçlarından sıkılmış bir yola beraber girmek kadar içten
ellerinin soğuğa yakın tatlanışı anılarımda
dudağının kenarında bıraktığım mektubun konusunda güz
bıraktığın...söylemediğin...unuttuğun...

sakardı sevmek ayakları soytarı çocukluğumda
sakardı koşturmacası kenar mahalleli uykusuzluklarımın
iç yankısı derinlerde saçlarının laciverdine takılı
zamanları zamansız yağmurlarla anımsarken yorgunluğum
yangınlarımı susturamıyorum ayva bakışlarındaki
aklımın ucundan gidişin jilet gibi keserken
düş salıncaklarımın iplerini
yokluğunla sunuyorum anılarımı gri sarnıcına toprağın...

saman alevinden bir aralıkta bölünürken
gençliği yazlarımın
pencerelerin gözleri açılırdı soyunurdu evler
merakları ayaklanırdı yalnızlığın
yeryüzünün tüm sokaklarına telaşlı
ve bütün köşe başlarında yüreğim sorgusuz sualsiz
seni bekliyor hala...