Şaman Ağlıyor Şiiri - Hüseyin Aktaş

Şaman gül dişli semada,
Kızıllığa ağlıyor.

Binlerce avcı sürüklenirken doğanın soluğunda
Zırhsız gökyüzü eziliyor dişlerde

Bıçaklar savruluyor gökyüzüne
Bir parça hare düşüyor soluğuma

Ay üzgün
Huzur çukurlarında
Fezadan filizkıranlar yağmalıyor bendini
Ufka bakan gözlerde……….. görünmeyeni
Nasıl da için için yaşıyor
Yine de her yağma ardı
Hilal yüzlü bir sevdalı oluyor
Ve Dârıdünya ağlıyor Bedir’e

Başyıldız, hasetler sofrasında ağa
Kıskançlık maskesiyle
Hem aya hem dünyaya saçıyor ateşleri
Kavrukluk kokarken devranda
Giriyor sessizce kamer
Saklıyor gecelerde Âlemi
Ve çarpan güneş hiddetini
Beyza yapıyor Dünyanın suretine

Ağlıyor Âlem gecelerde
Kamer sessizce düşerken felekte
“Yeter” deyip geçiyor Güneşin önüne
Ayın savaşından kalan kanlar
Kızıllık olup akarken yeryüzüne
Aşk, ateşi paylaşıyor

Ve Şaman gül dişli semada,
Kızıllığa ağlıyor