Salyangoz izi.... Şiiri - Ceyda Görk

bilmedim hiç bilemedim
sanırım bir kurguydu mısralarıma düşen
sanırım ne ben
ne sen vardın o şiirlerde

nerden tanırdık ki birbirimizi
şehir ayrı yol ayrıyken
müşterek bir sevdamız vardı ancak
yine ayrı şehirlerde
aynı badirelerden geçen

gök kubbenin altında
aynı güneşle kavrulup
aynı mehtapla kapıldığımız med-cezirden
yoksul hayallerin sevda büyüsünden
aklını yitirmekten öte
paylaştığımız ne vardı
ki şimdi bu kelimeleri bile biten

ayrı derlerden akıp
bir nehire ulaşmak nice müşkül
biz o iki çakıl taşıydık belki de
nehrin denizle buluştuğu
yosunlu ıssız kayalıkları umutsuzca düşleyen

anlattığım hiç bir şey yoktu
ne de anlatabildiğin
hasret vardı çokça hissedilen
belki o da yalandı
yoksa
böyle sessiz ve gölgesizce
nasıl geçip gidilirdi
bunca şarkıların şiirlerin içinden

ben hissettim yazdım yaşadım
inkar et sen kendi payına düşeni
ister başını önüne eğ de düşün
hangi öfkeyi
hangi hücreyi
hangi bunalımı istersen onu beğen

dedim ya
bilemedim hiç bilemedim
şimdi
uçurum kenarına tutunan bir salyangozun
sedefli kabuğuna gizlendim ben
utanıyor ve saklanıyorum artık kendimden

ardımda bıraktığım parlak izden yansıyor ay ışığı
işte o izde
tüm serencamı bilmecemin
o izde tüm gerçeğim/delillerim

aklımı yitirmediysem
bir tek bu iz yüzünden...

ceyda görk

(28 ağustos)