Yitiyorum arada göğsünün patikalarında
İri kuşları çoğalıyorum çiy arasında
Ellerimde deniz enginliğinde bir yorgunluk
Ufak bir şiirdeyim kuş gibi ufak
Karınca izinden geçebiliyorum
Hangi elin beceriyor o kuytuları yenmeyi
Küçük bir gökyüzü altındayım
Kuşların yoksulluğu gölgeme değiyor
Güneşli kırlar var mı ah ölmem için
Gelinciğe hazırlanıyorsun kınalı tenhalarınla
Hangi bahçe kapısından hangi sofaya
Gülüşlerin gibi yeğni üzümün salkımı
Ezberliyor kırların derin olduğunu bir sütbeyaz
Göğe sürüyor kuşlar elinin çamurunu
Elli kollu kadınım benim yoğun kadınım
Canı sulu kadınım
Hangi elin beceriyor o kuytuları yenmeyi
Kekre bir gün aralığında konaklıyorum
Taze bir vadiye dokunuyorum genellikle
Şalvarı sökük kuşlara
Bir yıldız kucaklıyorum tozlarıyla
(Akatalpa, Ağustos 2014, Sayı 176)
Musa ÖzKayıt Tarihi : 13.8.2014 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!