Sallantı Şiiri - Sinan Bayram

Aldatıcı mutluluk hakikatı sunmaz
İnsan hep bir boşluk ta sallantı da

Der çoğu vakit ama duymayı unutur
Bakar ama görmekten habersiz

Hayatın kendisi çürük bir dal
İhtiyaç sahibi insan ihtiyaç asla bitmez

Sığınır gölgesine insan aynalara düşman
Yüzleşmeye gelmez söylenir durur yine de

Ben aldığım nefesin bedelini ödüyorum
Yine de ama şükretmeye bahanem olmalı

Susmak yok bu durum düşünce ne böyle
İnanmak mı kendini kandırmak mı hangisi

Vaktiyle var olan inancım şimdi kördüğümüm
Neden kandırmış gibi his ediyorum kendimi

Hakikat hiç bu kadar sallantı da olur mu
Kendini aratan adalet gerçekten var mı

Ey insan kendine sor ilk önce
Sen gerçekten var mısın var oldun mu

Bir yansıma değil misin hadi yüzleş kendinle
Yoksa düşman olduğun ayna hakikat o mu