Salıncaktan Seyrana Şiiri - Seyfi Karaca

Sevgileri anababalanırken kalbe
Sürüler
Nasıl ve nerden bilirse yaylım sofralarını hangi dem baldır,
Hangisi zehir
Kuşlar nereden bilirse uğrun uğrun çektiği çöten,
Hangisi tutunacak daldır yuvaya, hangisi kolkanatkıran kahır
Oralardan...
Öyle incelere dolanımlı bir yoldur anababalanmak sevgiyi
Oralardan öyle
Herşeyi gününden ne evvel ne de sonraya terketmeyen makaralardan ip sarıp
Çile çile oylumlanmış gönüllü bir sefayı ele yabana koymadan
Günü geldiğinde sürünmelerinden kurtulup
Kendi ayakları üstünde tezip tozanlara erdiğinde tay vakit..
İlle de kucaktan düşürmeme bunaklığına kapılmadan
Hayat kundağına sımayan yavruyu
Ve sevgililik adına sevgilisine yaşam hakkını çok görmeksizin ille de canice
Sonsuz bir dadılık değildir şirin görünmelerin kendini tamirhaneleyen şapşalı
Bilakis
Herkesi kollayıp kucaklayan aşkın sana da yetecek kadar
Öğünü, vakti, aklı, gücü, yurdu, toprağı, pusulası...
........vardır diyerek
Hayat sahibini hakkıyla ödeşmektir yerleşp yetiştiği arzuhalince
Özrüne arızalamaksızın kalbi
Kelepçe vurmadan zamana
Borçlu kalmadan insana...

Seyfi Karaca.....Kasım / 11