Salim Çalık Şiirleri - Şair Salim Çalık

yelkenlerim delik deşik
okyanus ortasındayım
biliyorum
bütün kıyılarda sen
uzak bütün kıyılar benden

___I

boşalttığınız köyünüz
doldurulduğunuz dereniz
buza kesmiş yöreniz
aç tutulduğunuz günler

Sözler

Enönsöz
yaşam
doğru düşünüp/ yalansız yürümekse
bütün yollar insana çıkar

MEKTUP 4

darbeler ve muhtıralar çocuklarıyız biz. ne olduğunu, neler yaşandığını kavrayamasak da anamızın, babamızın, komşularımızın tedirgin adımlarından, ürkek bakışlarından, yabancıların, hatta manavın, bakkalın yanındaki suskunluklarından anlıyorduk iyi şeyler yaşanmadığını.
darbeler ve muhtıralar çocuklarıyız biz. kuşkunun, kaygının insanı boğan yalnızlıklarını paylaştık abilerimizin ve ablalarımızın.... ve onlardan öğrendik güveni, onuru, sevdayı...
'asmayalım da besleyelim mi? ', 'kana kan intikam intikam' çığlıkları arasında insanlıktan çıkanlara baktıkça daha bir gururlandık bize insanlığımızı öğretenlerle ve insanlığımızla. daha bir büyüdük, ve idam sehpaları kuranlara inat daha bir sevdik Deniz'i, daha bir sevdik Yusuf'u, daha bir sevdik Hüseyin'i, daha bir sevdik.... ve öykündük yaşamlarına.

MEKTUP 5

Sevinçlere çok uzağız.Yaşadıklarımızın yanında,yakınımızdaki insanların yaşadıkları, yaşamak zorunda bırakıldıkları olumsuzluklar da hüzünlendiriyor bizi.Üzülmemize neden oluyor. Belki bu denli duyarlı olmamak gerekiyor, belki de bir parça kabullenebilmek gerekiyor. Ama şu gözümüz, yüreğimiz, şu düşüncelerimiz ve aldığımız eğitim var ya, bireysel mutluluklarımızı, sevinçlerimizi daha en başında durduruyor...engelliyor. Çünkü başkalarının acılarını, hüzünlerini görüp, duyup, bilip de (kendi içimizde bile olsa) paylaşmamayı öğretmediler bize. 13.06.1998 Menemen
(İkinci Dünya Savaşı’ nın en çetin yıllarında “Mutlu aşk yoktur” diyen Aragon ne kadar da haklıymış. Böyle bir dünyada mutlu olunabilir mi?) 16.02.2005 Kandilli
YÖNELİM

saat gece yarısına doğru ilerliyor gülüm. gecenin ağır ağır çökmeye başlayan sessizliğiyle daha da kararıyor sanki dünyam. biliyorum çöken gecenin sessizliği değil sensin algılarıma. senin sesini duyamıyor olmak geceyi sessizleştiriyor belki de.

___saat gece yarısına doğru ilerliyor gülüm. şu an, yani şimdi sana dokunamıyor olmak özlememe fazlasıyla yetiyor. fazlasıyla yetiyor düşlerin tutsaklığını gönüllüce kabul etmeme. gökyüzündeki en parlak iki yıldızı gözlerinin yerine koyuyorum. ay yüzün oluyor. yıldız ve ayın aralarındaki karanlık noktaları saçların, kaşların sayıyorum. ancak, şu an, yani şimdi sesini duyamıyor olmak düşlerimin de yarım kalmasına neden oluyor. düşlerim de bile özlemin sürüyor...ah! özlemin ki sevdama bilinç, bilincime yeni anlamlar ekliyor.

___birbirimize kutuplar kadar uzak, düşüncemizin hızı kadar yakınız. gerçekte ayrı değiliz belki, düşünüyor ve düşleyebiliyorsak buna ayrılık dememeliyiz. yine de şu an, yani şimdi yüzünü ellerimde duyumsayabilmek, saçlarını okşayabilmek için ne çılgınlıkları göze alabileceğimi bir bilsen...sevdamı sözcüklerle anlatamayacağımı biliyorum. işte bu bilgiyle olmadık, alışık olmadığın sözlere,davranış ve yeni uğraşlara yöneliyorum.

....
kanıksadık
kurşun sesleri eşliğinde sevişmeleri
sıra savmışlık rahatlığı
görmeme inadı
onlarca kez yüzlerce vurulanı

Gönderme
uzaktasın
benden uzakta
hem kapı kolunda hem alanlarda
çiçeklerde
sularda

____denizlerdeki yunuslar denizkızı olup sen olarak göründüler gözüme./ yıldız olup yağmak istedim saçlarına/ saçların beni dünyaya bağlayan can göründüler gözüme./ soluksuz kalmaya benziyor seni düşünmemek/ beynimde oluşturduğun anafor pervane ederken bilincimi ve düş dünyamı/ dalgalarla yok olan kum kulelere benziyor seni özlemek zorunda kalan yürek.

TUTANAĞIM
____varlığın benim bu dünyadaki tutanağımdır. sevdama ömür, gözlerime ışık, yüreğime can taşıyan kökümdür saçların.
____sonu sevda sözleriyle, tatlı sitemlerle ve içten özürlerle biten tartışmalardır ömrümüzün en uzun ayrılığı. biliriz ki anlıktır. ve renktir, bilincimizi olgunlaştıran karşılıklı dinlenmelerdir sonu.

.....
mutlu aşklarınızı yazarsınız
yanıbaşınızdakine kapalı bilincinizle
ve romantizm eklersiniz
postmodern kahramanlara dönüştürerek
ölenlerimizi