Saliha Kaşkır Şiirleri - Şair Saliha Kaşkır

Bir gövde arıyorum ruhuma
Dolaşıyorum,uygun vucutlarda
Gözleri ağlamamış olmalı
Dudakları öpülmemiş
Koklanmamış bir çiçek
Ekilmemiş hiç tarlası

Mevsimlerden sonbahardı
Aylardan eylül'dü
Ve yağmur yağıyordu istanbul'a
Ne biriktirmişti bulutlar
Doldurmuş yükünü
Boşalttı istanbul'a

Bana Benziyor
Ve alçaldı sessizlik
Dağa çökmüş yayla dumanı gibi
Toprağım suyunu çekmiş çatlak
Akıyorum aşağılara sızım,sızım
Çöküyorum en dibe,tortu misali

Yüreğime eğilmiş yüreği
Görmek istiyor gerçeği
Haberi var unutuyor
Gözkapaklarımın bulutları arasın da
Uyuyor başı ellerimin arasın da

Yanlızdı,yürüyordu bütün sokaklarını dünyanın
Nereye varsa yalnızlığı ondan önce gelmişti
Ne gidecek yeri vardı,ne bekleyeni
Gökyüzü kubbesi,her sokağı evi bu dünyanın
Mevsimler geçip,zaman değişirken aynıdır kaderi
Görürdü yüzüne her bakan,aldanmışlığın acısını

Uykuya kapandığında gözleri
Sessizce örttüm düş rengi geceyi
Öylece bırakıp,seyrettim uyuyan bilmeceyi

Ve dualar ettim dayan diye yüreğime
Ah! şu içimdekiler,sanki sökülürcesine

Ne varsa sevgiye dair korktuğum
Beni ürküten ne varsa karşı koydum
Yıllardan,yollardan,geçmişten gelen
Seni bu koca yüreğin içinde yaşatmak için
Biraz aydınlık,biraz gök,biraz mavi buldum

Kimse soğutamaz seni içimde,
Fitili bitmeyen bir kandil misali
Yavaş yavaş yanıyorsun yürekte...
Gel gör ki;
Sensiz gamdayım, şaşkınım,
Ağlamaktayım...

Ayrılık Yağmurları
Biz ayrılık yağmurlarını durduramadık
Senin gülüşünde yetmedi,zamanı döndürmeye
Uçuk mavi kuşlar,döndüler sıcak ülkelere
Kınalanmış saçlarımda,bir gençlik bırakmıştım
Tam orda duruyorsun şimdi,ayrılığın yüzü soğuk

KADINCA BİR DİLLE KONUŞTULAR


Yağmurun gözlerinden geçti kadınlar
Umutsuz sevdalara tutunarak
Gökyüzü boşaltırken göğsünü