Salih Zoranoğlu Şiirleri - Şair Salih Zo ...

Edindiğim dostlarım, dost olsun da,
Giydiğim, yamalı post olsun varsın.
Yola çıkarken, niyetim güzel ya,
Uğradığım, suikast olsun varsın.
**
Evladım, eşim, hayırlı olsun da,

Yaş, kırk oldu, fâniye olan ilgi azaldı.
Yâre giden yolumuz, biraz daha az kaldı.
Yolun yarısı mı, yoksa sonu mu bilinmez.
Azrail ile, burun buruna geldik, kaç kez.
**
Yaş, kırk dedi, zirveden dibe iniş başladı.

Benim güzel yurdum, Anadolu.
Gönülden gönle bulunur, yolu.
Aşk ile konuşmanın yanında,
Bilmez insanı pek, sağı solu.
**
Bağrına bastı, bir çok milleti.

Birlikte karşılarız baharı, yazı.
Aynıdır, içimizdeki sevinç, sızı.
Milliyetimiz, farklı farklı olsa da,
Damarda dolaşan kanımız kırmızı.
**
Sevinince, hep birlikte seviniriz.

Denizli’m, memleketim, güzide kentim.
Sendedir benim huzurum, hürriyetim.
Güzelliklerini anlatmaya kalksam,
Korkarım, dilim dönmez, yetmez takatim.
**
Cemile’nin geçtiği neşeli yollar,

Köyüm Suçatım, gelin misali güzel görünür.
Dalaman çayı, sanki duvağı, yerde sürünür.
Güzelliği, her daim yenilenir, hiç eskimez,
Her baharda, tam bir şölen havasına bürünür.
***
Toprağı mümbit, dağları yeşil, insanı toktur.

Yaz gelince, yolu olur, tozlu-paslı.
Rengarenk çiçekleri, kokar esanslı.
Baharda ne de güzel, yeşil libaslı.
Böyle kalmalı, benim güzel Aydın’ım.
**
Diz çökmüş önünde koca Aydın Dağı.

Kadın dediğin, kelimelere sığmaz ki, öyle.
Bir halini yakalasan, bürünür başka hale.
Ömür boyu, erkeğini hep peşinden koşturur.
Olduğu yerde güzellik, olduğu yerde huzur…
**
Kadın dediğin, diğerlerini sıfırlayandır.

Her bir şeyden öndedir, davamız bizim.
Savaşlara er verir, yuvamız bizim.
Ellerde silah, gökte al bayraklarla,
Coşar, yerine gelir, havamız bizim.
**
Pusu kurmayız hiç, düşmanın merdine.

Denizli, benim memleketim.
Huzur kaynağım, hürriyetim.
Gani gönüllüdür insanı.
Bulunmaz aç-susuz olanı.
**
Sen-ben yok bizde, bizim oğlan.