Salih Özgenç Şiirleri - Şair Salih Özgenç

Ben şiir yazmayı bilmem;
okumayı da,
ben seni okur, seni yazarım.
Sen de işte bunu bilmezsin...

“Biliyorum; dışarısı cehennem gibi
bu gece seni vuracaklar
ömrümden koca bir ağaç gibi
devrileceksin dünyamdan” diyordun,
gidiyordum ve ölmüyordum,
sen; gittin ve ölerek döndün…

Ben;
“sizi seviyorum demedim”
hiç bir zaman,
diyemem tövbe,
sadece seni sevdim,
bilemedin, bilme,

Naralar duyulurdu sokağımızdan
öyle acıydı ki naralar, işte öyle
'sensiz zor durumdayım
daha gülemez oldum
inan habu dünya'dan
hiç zevk alamaz oldum,

Çek git be sevgili;
temmuz gibi yanan tenimde
eritip, yok etmeden seni! ! !

Çocuk;
seni,
zehrin
eczası,
panzehir
diye

Di gel hadi;
otur yüreğime
yağlarını eritelim
denizler taşsın…

Yok be gönlümün sevdası;
adını hiç yazmadım ellerime,
özlemim eksilmesin diye…