Salih Özalaşan Şiirleri - Şair Salih Öza ...

Kalp yarası çektiğim söz değil
Acısı çok izi derin geçmiyor
Ne çareler aradım geçmişi unutmaya
Irakta olsan yakın da söz değil
Yoruldum düşlemekten seni
O güneş gibi parlayan masum gözlerini

Aşığın yoksa sazın ses vermez olsan da sazende
Başı dumanlı bir çınar olsan uzanan olmaz gölgende
Sevenler yanından geçmez, ilk harfler olmaz gövdende
Sazın sözü sevdadır, sevdayı öğrendim senin sayende

Dil ile zikir yansıtır mı yürekten geçeni?

Tükenmiş bir sevgi, erimiş bir yürek
Ağarmış tel tel siyah saçlar, kalmamış hiç benek
Umudunu yitirmiş kalmamış tek seçenek
Ahdım olsun, bu yürek birdaha sevmeyecek
Ne bir gönül ardından koşacağım
Nede bir sevgiye kucak açacağım

Adını ben koydum
Seni seviyorum
Ne farkeder ha bir dost
Yada hasretiyle yandığım bir sevgili
Farkedermi?
Ben sadece seni seviyorum

Öyle bir aşka düşmüş ki gönül
Gözyaşını uğrunda eylemiş bade
Bir volkan olmuş, yanıyor alev alev
Baharı yaşamamış hiç bu vadide
Bir çiçeğe sevdalanmış, yoktur bir eşi
Bin yılda bir yetişir, öylesine nadide

Gülü hep sevdim
Dikeni elimi kanatsa bile
Ama seni çok sevdim
Sözlerin bazen beni kırsa bile
Yüreğimi sana açtım
Oradaki yerini gör diye

Gecenin karanlığımı karartı benim yüreğimi
Yıldızlarım sönmüş kalmış bir kara perde
Açsam da farketmiyor, kapasam da gözlerimi
Bir ışık yok bana bakan gözlerde
Yapayalnızım, içimde bir yangın
Zehirli bir engerek var sanki dilimde

Ben zannederdim ki
Günümü Güneş aydınlatıyor
Bir sabah uyandım ki
Her yer karanlık ışık sızmıyor

Gökyüzüne baktım umutla

Sanma ki kalacak Dünya sana baki
Olsan da bir mucit ve de süper dahi
Zaman akar gider zamansız bir su misali
Kalırsın sonunda kırdığınla bu güzel kalbi

Olma asla nefrete duçar bir fani

Yalnızlığın askerleri esir almış yüreğimi
Hücre hapsindeyim geceleri
Prangalar vurulmuş yüreğime
Sana mahkum, sensin yaşıyorum günleri
Cezam seni sevmek
Bilmiyor yalnızlığın askerleri