Salih Çetin Şiirleri - Şair Salih Çetin

Akan nehirlerin çoşkun suyunda kayboldu
Fırtınalı denizin dalgalarına kapılan sal oldu
Karanlık gecelerde kayan yıldızlarda savruldu
Ham zerdalinin ekşi tadında düş oldu yaşıyan yanım

Sağanak yağmurun ardında,akan sel oldu

Kaçınılmaz son bir gün gelir dayanır
Ebedi sandığın hayat biter tükenir
Tüm hayatın gözlerinde canlanır
Oyun bitmiştir artık,perde kapanır

Pişmanlıklar kabus olur çömelir

Ya ben çok erken bindim trene,yada sen istasyonu şaşırdın
ya saatın yanlıştı,yada uykuda kaldın
Oysa aynı vagona beraber binecektik,arka iki koltukta ikimiz olacaktık
aynı durakta inip,el ele gidecektik
Söz verdi gelir dedim saatlerce bekledim,gelenleri sen sanıp boşuna ümitlendim
yaktığım her sigara,ümidimi tüketti

Benim yazım sana benzer,bana senin kadar uzak
Dört mevsimim tipi boran,burada yazlar bize yasak
Ey yar!
Doğduğum yer, yüksek dağlar,her anında kar ayaz var
Güneş özlem
Güneş rüya

Tanımadığım bu şehirdeki yüzler bana yabancı
Bakışları anlamsız,hem çok boş hem de acı
Telaşlı bir trafik,soğuk yüzlü binalar
Bu hengamede,bedenler kafes,hapis duygular

Ve basık loş otel odasındayım yalnız

Ayazda yağmur oldun, yakaladım ansızın
Yağdın üstüme,sırıl sıklam bahtsızım

Bir amansız,dert saldınki başıma
Darma dağın, perişanım,güçsüzüm

Ne kahpe dönüyor,feleğin dengesiz çarkı
Ne kadar acımasız, ezenin ezilenden farkı
Aslan payı uğruna nice canlar yanıyor
Artık yeme uğruna izleyenler susuyor

Kimi ekmek uğrunda kele koltuk geziyor

Yeşil dökük boyalı, tek göz odada
Kar taneleri dökülürken usulca semada
Pencerenin önünde sabahlardı minik çocuk ayakta
Sığınacak yer arardı gece boyunca
Soğuktan titreyen köpek yavruları dışarda
Korkuları merak olurdu kızılımsı mistik ortamda

Bilemezsin!
Sevgili
Garipseme beni
Ne olur!
Ağlayamam ki ben
Neden ağlamadığımı sorma

Kara koyun olmaya dursun insan ak sürüsünde
Doğru beş para etmez,yalan meclisinde
Kararlar peşin verilir, mizanı bozuk mahkemede
Suçlular aklanır,mazlumlar dar geçitte

Yalakalık almış başını gidiyor,zamanın insanında