Salı Doğum Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

SALI- DOĞUM
Bir uçsam gökyüzüne
Açılsa göğsümden yıllardır saklanmış kuşun kanatları
Fallik dönemine girmiş gibi
Dökse içini çekinmeden
Utanmadan, düşünmeden
Belki biraz rahatlar göğsüm
Biraz da kuşlar,

Kuşları ve atları çok severdim
Bahar aylarında öten
Bahar aylarında koşan atlar
Bahar ayına hasret kalan
Bir de
Sevgilim,

Islak tenteler altında
Birbirine sarılmış
Aşıklardan birileri olmak muştu eder hayallerimi

Ey İman!
Özlem biriktirdim sinemde
Açmayan güz tomurcuklarına
Her gün bugün bitmesi lazım dediğim
Daha nasıl vahşice katledilen insanlar
Katleden insancıklar
Yıllarca beklediğim tozlanmış evrak,
Kara tahta
Beyaz önlük
Kalem defter tabibi
Özledim,
Özlem birikti içimde
Hırçın ve utanmaz!
Parçalar durmadan sinemi
Dağılır sinemde parçalar

Ben neyi ararım sevgilim?
Seni mi
Güz'ümü
Katledilmeyen insanları mı?
Yaşanılması imkânsız olmayan hayalleri mi?

Öykünmem artık;
En çok okuduğum şair ve yazarları
Açmam raflarda eskimiş kitapları
Çocuklar ölecekse,
Ben sevdiğime kavuşamayacaksam
Güz güzelliklerini getirmeyecekse
Kırıp yırtarım kalem ve işe yaramayacak kağıtları
Gün deyince nefret ettiğim salıları
Doğduğum gündür!
Yaşamın bu kadar kalpazan ve sürtük olduğuna şahit olmam
Nefret ettirdi salıları
Kağıt ve kalemden dökülen anlamları