Kalıba çekmek istiyorlar emekçileri
Sanki insan değiller de
Ayakkabı köselesi gibi
Sıkışan her şey patlar nihayetinde…
Gün ayarlı, ay ayarlı, yıl ayarlı
İnsanlık ölecekti
İnsan diye sunacaklardı dört yüz hırsızı
Bomba geri tepti…
Küçük bir parça gitti vücutlarından
Hayaller gerçeklerden büyük olunca
Kurtulamadılar kaybın şokundan
İlerliyorlar yok etmeye ve yok olmaya…
Çalıya sarılıp yükselir sarmaşık
Çalı sarılanlarla
Sarılanlar çalıyla ayakta
İşte bu korkudandır saldırganlık.
Kendine güven olmayınca…
Kayıt Tarihi : 28.7.2015 21:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)