Salâtına Uyan Şiiri - Emre Ekiz

İkramlar bol bol yağarken yine,
Yüzümü çevirdim farklı bir yöne...
Yenilirken bir çarşaf ve bir yüne,
Nasıl yürünür ki yâne yâne?

Dediler ki boş ver anı yakala!
Azıcık fayda verse ne ala...
Zihnimi yatıştırsam da pekala,
Kalbim razı olmuyor hala...

O zaman şahlansa da bindiğim atım,
İnince boş kalacak çıktığım katım...
Tarumar olacak diktiğim çatım,
Tekrar inşâsına olur mu fırsatım?

Ben zaten ruhumu nefsime satmışım,
Tertemiz benliğime necaset katmışım!
Uyanmak varken inat edip yatmışım,
Söylesene, ben ne kadar safmışım!

İşte bu bir günahkarın manzumesi,
Kaçınmak zor olur, kolaydır benzemesi...
Mısraları arasında güç olsa da düşünmesi,
Dalmışlığın, bitmişliğin, ruha zulmün göstergesi...

Fakir der, bak ben ettim sen etme!
Sonsuzunu mânâsız hevalarla tüketme!
Kalbine hissi, hevesi yük etme!
Salâtına uyan, ömrünü mahvetme...